ROMAN MACIUSZKIEWICZ: Obrazy z tej ziemi

Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum zaprasza na wernisaż Romana Maciuszkiewicza Obrazy z tej ziemi, który odbędzie się w piątek 20 stycznia o godz.18.00 w Galerii Ateneum przy ul. 3 Maja 25.

Roman Maciuszkiewicz ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie Wydział Grafiki w Katowicach w 1980. Zorganizował 45 wystaw indywidualnych, brał udział w ponad 100 pokazach zbiorowych, na których otrzymał kilkanaście nagród i wyróżnień. Zajmuje się głównie malarstwem, realizując od pewnego czasu prezentacje indywidualne; konstruuje je tematycznie, zamykając prace w cykle. Ważniejsze to: „Metropolis”, „Fabryka snów”, „Miasto różne”, „Tam…”, „Przystań”, „Świat bez nas”. Obok praktyki artystycznej i dydaktycznej w kręgu jego zainteresowań jest teoria sztuki. W latach 1993–2001 współredagował pismo kulturalne „Opcje”, publikując zarówno na jego łamach, jak i w kilku innych periodykach („Exit – nowa sztuka w Polsce”, „Śląsk”, „Dysonanse”, „Migotania”) liczne teksty o sztuce, dotyczące jej historii i współczesności. W 2010 opublikował w Wydawnictwie Uniwersytetu Śląskiego zbiór esejów zatytułowany „Obrazy. Intuicje. Imaginacje”.

W dorobku artystycznym ma także opowiadania i poezje publikowane w „FA–arcie”, „Dekadzie Literackiej”, „Frazie”, „Akancie”, „Śląsku”, „Poezji dzisiaj” oraz słuchowiska radiowe: „Sześć dni tygodnia” – będące swoistym przewodnikiem po najważniejszych „-izmach” sztuki XX wieku – zostało zrealizowane w katowickiej Rozgłośni Polskiego Radia i uzyskało nominację do finału w II Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i TV Sopot 2002. Słuchowisko „Ach, ach, ach” otrzymało wyróżnienie w konkursie Radia Rzeszów w 2001. W 2007 zrealizował w Teatrze Śląskim im. St. Wyspiańskiego scenografię do „Makbeta” W. Szekspira, za którą otrzymał doroczną nagrodę – Złotą Maskę. Radio Katowice wyemitowało kilka audycji prezentujących jego twórczość plastyczną oraz literacką; TVP Katowice dwie realizacje filmowe. W latach 2002–2009 wykładał w ASP w Katowicach. Jest profesorem Wydziału Sztuki i Nauk o Edukacji Uniwersytetu Śląskiego.

O swojej wystawie artysta pisze:

„Prezentowana wystawa obejmuje głównie prace z dwóch ostatnich cykli: „Świat bez nas” i „Świat po deszczu”. Pierwszy, którego tytuł zapożyczyłem z książki Alana Weismana, jest refleksją nad pustką będącą – w moim przekonaniu – nieuchronną konsekwencją ludzkich poczynań. O ile we wcześniejszych obrazach owa pustka była dla mnie synonimem niedopowiedzianych, tajemniczych przestrzeni, mogących przywoływać wiele znaczeń, o tyle teraz nabrała znaczeń bardziej jednoznacznie niepokojących, dotykających naszej egzystencji, degradacji planety, lęków epoki. Monumentalne i zagadkowe monolity to relikty naszej cywilizacji. Natomiast obrazy z najnowszego cyklu „Świat po deszczu” (będącego z kolei parafrazą tytułu obrazu Maxa Ernsta „Europa po deszczu” z 1941) są próbą zdania relacji ze świata, którego pustkę i wyjałowienie zastąpiła wybujała roślinność, być może synonim odrodzenia, może nadzieja, może obietnica…?

W każdym razie są to bez wątpienia obrazy tej ziemi i choć wykreowane, poddane malarskim zabiegom, wydają się niepokojąco bliskie naszej rzeczywistości. A ta zaczyna przerastać nasze wyobrażenia”.