MAŁGORZATA STĘPNIAK: malarstwo

Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum zaprasza do Galerii Ateneum przy ul. 3 Maja 25 na wystawę malarstwa Małgorzaty Stępniak. Wernisaż odbędzie się w piątek, 16 września 2016 o godz. 18.00.

Małgorzata Stępniak jest absolwentką Wydziału Malarstwa krakowskiej ASP. Dyplom zrealizowała w 1998 r. w pracowni prof. Włodzimierza Kunza. Jest wiceprezesem Regionalnego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Częstochowie oraz pomysłodawcą i kuratorem wszystkich edycji wystawy 8 KOBIET. Mieszka i tworzy w Częstochowie.

Laureatka Nagrody Ministra Kultury i Sztuki na IX Ogólnopolskim Przeglądzie Malarstwa Młodych Promocje w Legnicy (1999) oraz beneficjentka stypendium artystycznego Prezydenta Miasta Częstochowy (2002), uczestniczyła w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą (m.in. w Austrii, Holandii i Włoszech).

Zacytujmy tekst Mariana Panka zamieszczony w katalogu Czerwone. (…) O niej i jej twórczości wielu krytyków sztuki pisze w sposób analityczny, pochylając się nad znaczeniowością i oryginalnością przedstawianych kompozycji. Osobiste, osobne stylistycznie, bogate w różnorodne odniesienia i znaczenia prace artystki są interesujące m.in. przez swoiste, przetworzone konotacje ze sztuką abstrakcyjną. Jednak to człowiek, ze swoimi kulturowymi zachowaniami, jest dla Stępniak głównym aktorem w wyobrażonej przestrzeni malarskiego przedstawienia. Człowiek behawioralny, pokazany w swoich życiowych rytmach, zwyczajowych gestach, wykonywanych czynnościach.  

   Piotr Głowacki, pisząc o artystce, rozważa humanistyczny czy już neohumanistyczny, całościowy aspekt jej wizji malarskiej współczesnej kobiety i mężczyzny. Wizji zwykle osadzonej w przestrzeni prostopadłościanu pokoju mieszkalnego z epoki „wielkiej płyty”, wśród uruchomionych bądź statycznych rekwizytów, atrybutów codzienności.

   Natomiast Małgorzata Wróblewska zauważa: „(…) Naturalne jest też przejście z abstrakcyjno- kolorystycznych poszukiwań do figuracji, która przybiera formę geometryczną, zmieniając się z czasem w sylwety, które jednak nie są ucieleśnieniem greckiej mimesis, wręcz przeciwnie są wierną kontynuacją abstrakcyjnych korzeni (…)”. Wprowadzanie w sferę abstrakcyjnych, kolorystycznych energii, podziałów płaszczyzny obrazu czy zrytmizowanych napięć kierunkowych jako ludzkich postaci i ich codziennych czynności, związanych z zabawą, tańcem, wypoczynkiem, muzyką, sportem, jazdą samochodem, grą hazardową, spotkaniem i byciem razem partnerów, flirtem, kąpielą czy rozmową przez telefon – to nie tylko ważne tematy pojawiające się w kompozycjach artystki. Są to również nostalgiczne odwołania do możliwego piękna przemijających sytuacji, zdarzeń z życia. Wyraziste kadrowanie, zwykle też bardzo konkretna, zdyscyplinowana paleta barw – nasyconych ciepłych czerwieni, dopowiedzianych oranżami czy rozlicznych tonowo i temperaturowo błękitów w kontekście czystych kobaltowych fioletów, wyrafinowanych w swej prostocie form przestrzennych – to istotne cechy tego bardzo atrakcyjnego wizualnie malarstwa.

Twórczość Małgorzaty Stępniak prezentowana jest w wielu znanych galeriach w kraju. Budzi zainteresowanie kolekcjonerów, także młodych amatorów sztuki. A to dlatego, że wielu z nich nosi w sobie romantyczną nutę, tęsknotę za retro elegancją, za zadawaniem szyku.

   Małgorzata Stępniak tak charakteryzuje swoje malarstwo: „Najważniejszy w nim jest dla mnie kolor, który musi być mocny, wyrazisty. Ważna jest tematyka. Inspiracje czerpię bezpośrednio z życia. Często są to podpatrzone gdzieś sytuacje, scenki. Czasem twórczym impulsem jest dla mnie film czy fotografia, często muzyka… Chcę, aby obraz istniał wyraźniej i dokładniej na płótnie niż w mojej wyobraźni…”