JOANNA ZDZIENICKA: Od siedem do dziesięć
W piątkowy wieczór, 26 października o godz. 18.00 w Galerii Ateneum przy ul. 3 Maja 25 odbędzie się wernisaż wystawy Joanny Zdzienickiej, zatytułowanej Od siedem do dziesięć.
Jak pisze kuratorka ekspozycji, Małgorzata Malinowska-Klimek:
Na wystawie zostaną zaprezentowane dzieła, będące częścią projektu „Archiwum”, realizowanego przez artystkę od czterech lat oraz „Suplementy” do tego projektu.
„Archiwum” to artystyczny zapis każdego dnia z życia artystki. Z ogromnej liczby tysiąca czterystu elementów, w Katowicach będzie można zobaczyć te powstałe od lipca do października tego roku. W formie prostopadłościennej skrzynki artystka zawiera codzienne zdarzenia, przemyślenia i reakcje na świat zewnętrzny. Na drewnianych ściankach osadzają się minuty i godziny, we wnętrzach zagnieżdżają się całe poranki i popołudnia. Z ogromną konsekwencją zapisuje to, co już zaistniało, a jednocześnie tworzy nowy byt – jednostkowe dzieło sztuki. Każda kartka z tego dziennika ma bowiem charakter dzieła, i to zarówno pod względem estetycznym, jak i treściowym. Od strony formalnej większość modułów zdradza fascynację Zdzienickiej materią malarską: pełno tu wielokrotnie nakładanych warstw farby, zastosowania różnych jakościowo materiałów. Użycie koloru jest przemyślane i rozważne. Pojedyncze ścianki wyglądają jak obrazy lub specyficznie rozumiana grafika warsztatowa, a wnętrza skrzynek pozwalają na wykorzystanie materiałów trójwymiarowych. Pomysłowość formalna artystki wydaje się nieskończona. Jednak wszelkie skojarzenia z malarstwem materii lub malarstwem abstrakcyjnym tutaj się właśnie kończą, gdyż strona estetyczna nie jest ani powodem, ani ostatecznym celem stworzenia tego cyklu prac.
Jest nimi artystyczna refleksja nad upływającym czasem i jego materią. Nie chodzi o odliczanie minut, ale tego, co one zawierają. Zdzienicka bada zawartość każdego dnia, waży ciężar zdarzeń i myśli. Czasem pojedyncza refleksja dominuje nad całą dobą – jaką jednostkę czasu tak naprawdę zajmuje? Znamienne, że każde zdarzenie multiplikuje swój czas: najpierw musi zaistnieć, później zostać artystycznie zakodowane. Zapis zazwyczaj trwa dłużej niż zdarzenie; sam również się nim staje, bo zajmuje czas. Nieodparcie przychodzi na myśl przypadek cytowanego przez artystkę Marcela Prousta, który drobiazgowo spisywał swoje wspomnienia i refleksje na ich temat, przez wiele lat siedząc w zamkniętym pokoju z zasłoniętymi okiennicami. Zużywał życie na zapisanie życia. Sytuacja młodej artystki tym się różni że, jak pisze, tworzy w skali 1:1, to znaczy na bieżąco, żyjąc niejako równolegle w świecie zdarzeń i świecie zapisu artystycznego. Jednak w wypadkach obojga artystów właściwą materią twórczości nie jest upływający czas, lecz zawarte w nim własne życie. Zdzienicka przelewa na skrzynki swoją miłość, swoje rozmowy w pracy, niepowodzenia, sukcesy i głaskanie swojego psa. Otwarty sposób prezentacji projektu: ustawianie ich na półkach lub regałach, zachęcanie do wyjmowania pojedynczych elementów – wszystko to potęguje wrażenie wejścia do cudzego wewnętrznego świata. Przy tym nie ma w projekcie Archiwum” nic z ekshibicjonizmu, jest raczej wiara w moc przywrócenia zdarzeniom ich ważności, ich objętości w czasie.
Joanna Zdzienicka nie zamyka się w raz obranej formie. Ciągle szuka i wierzy w sens takich poszukiwań. Stworzone w ostatnich miesiącach prace pt. „Suplement” to ciekawe próby uchwycenia „okruchów, pozostałych w czasie tworzenia „Archiwum”, zarówno formalnych, jak i treściowych. Powstają bowiem z fragmentów materiałów, użytych w czasie malowania skrzynek, ze zużytych gazet, uzbieranych taśm. Są więc zapisem okresu, jaki artystka spędziła rejestrując swoje życie, rozegrane w jakimś fragmencie czasu. W ten sposób idea „Archiwum” rozgałęzia się, rozrasta w wielu kierunkach. Przypomina to poszukiwanie innych wymiarów, jednak nie równoległych, ale dodatkowych. To zapis tęsknoty za uchwyceniem intensywności życia, wszystkich jego aspektów i warstw.
Joanna Zdzienicka, ur. w 1984 r. w Sosnowcu, jest absolwentką Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach (2009). Pracę dyplomową zrealizowała w pracowni malarstwa prof. Kazimierza Cieślika, dyplom dodatkowy – w pracowni interdyscyplinarnej dr. Lesława Tetli. Zajmuje się malarstwem, tworzeniem obiektów i fotografią. W październiku 2008 rozpoczęła realizację autorskiego projektu „Archiwum”, w którym za pomocą zunifikowanych rozmiarem obiektów daje wyraz upływającym dniom. Od 2010 pracuje na uczelni macierzystej jako asystentka w pracowni rysunku oraz w pracowni działań interdyscyplinarnych. Mieszka i tworzy w Bytomiu. W czerwcu 2010 otworzyła swoją pierwszą indywidualną wystawę w katowickim Rondzie Sztuki. Laureatka nagrody głównej w konkursie na najlepszy dyplom artystyczny polskich Akademii Sztuk Pięknych 2009, finalistka konkursu Talenty Trójki 2011. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych i powarsztatowych. Jej prace znaleźć można w prywatnych kolekcjach polskich.
