Ściana z widokiem

Grupa Coincidentia, Białystok, Polska / Poland

reżyseria, scenografia / direction, scenography: Konrad Dworakowski

muzyka / music: Robert Jurčo

multimedia: Sebastian Łukaszuk, Konrad Dworakowski

współpraca scenograficzna / scenographic cooperation: Małgorzata Tarasewicz-Wosik

reżyseria światła / light design: Bogusław Kasperuk

konsultacje pedagogiczne / pedagogical consultations: Mariola Wojtkiewicz

warsztaty wizualne / visual workshops: Martyna Dworakowska

obsada / cast

Orso – Dagmara Sowa

Kuba – Paweł Chomczyk

Dziecko – Krystian Chomczyk

muzyka na żywo / live music: Konrad Dworakowski, Robert Jurčo

wiek / age: 10+

czas trwania / duration: 70’

Bliskość, czułość, obecność. Pojęcia tak ważne dla każdego z nas, niezbędne do budowania relacji i bezpiecznej wizji świata, w jednym krótkim momencie  znalazły się w opresji. Ledwie zdołaliśmy je wypowiedzieć, polubić, a już tracimy je z oczu w wyniku zamknięcia i narastającej samotności. A może pustka, którą odczuwamy zawsze gdzieś w nas była, tylko teraz widzimy ją wyraźniej? W tej pustce szukamy nowych pojęć, inne redefiniujemy. W spektaklu Ściana z widokiem próbujemy to zrobić za pomocą metafory, w przekonaniu, że tylko ona pozwoli nam lepiej świat zrozumieć.

Posługując się materiałami z warsztatów twórczych z dziećmi i młodzieżą tworzymy model, który w poetycki sposób przymierzamy do rzeczywistości postrzeganych w skali mikro i makro. Świat Kuby, głównego bohatera spektaklu jest kosmosem, który można zamknąć w małym akwarium, a zarazem nie mieści się w wyobrażalnych granicach. Samotność jest jednocześnie samotnością jednego dziecka i samotnością nas wszystkich. Wraz z bohaterem szukamy antidotum na tę pustkę. W wyobrażonym przez nas świecie może być nim spotkanie. Płynącą z niego przyjemność i radość wyrażamy poprzez sztukę.

Sztuka jest dla nas drzwiami, które próbujemy stworzyć na naszej symbolicznej ścianie.

Bruno Schulz pisał w Samotności: Nie ma pokoju tak zamurowanego, żeby się na takie drzwi zaufane nie otwierał. Z udziałem widzów spektaklu spróbujemy takie drzwi „zainsynuować”, zadając pytanie, nie tyle o to co za nimi jest, ale jak do nich dojść.

Spektakl zrealizowany przy współpracy Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu w  ramach 23. Biennale Sztuki dla Dziecka. Spotkanie jako sztuka.

Projekt sfinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu oraz Miasta Białystok.

Zadanie powstało we współpracy partnerskiej z Akademią Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie Filią w Białymstoku.

foto: Marcin Idźkowski, Bogusław Kasperuk, Maciej Zakrzewski